Op bezoek bij een Himba familie

We hebben onverwachts toch internet. We zitten nu in een mooi hotel in Ondangwa in het noorden van Namibië waar ongeveer de helft van de hele bevolking woont.
Zaterdagochtend zijn we uit Swakopmund vetrokken met bestemming Brandberg.
Hier was er de mogelijkheid om twee wandelingen te maken waarbij rotstekeningen te zien waren. De eerste hebben we aan ons voorbij laten gaan. Nicole is de tweede wel mee geweest. Mark voelde zich niet 100%. Waarschijnlijk iets te weinig gedronken.

Volgende bestemming Palmwag. Volgens de reisbeschrijving zouden we hier 2 nachten kamperen, maar we waren toch geboekt in een mooie lodge met zwembad en een "huisolifant". Een ca 45-jarig mannetje die altijd in de buurt van de lodge, en soms op het terrein rondloopt.
Na een ochtend rustig aan doen, hebben we 's middags een gamedrive gemaakt en op een heel mooi uitzichtpunt, onder het genot van een hapje en een drankje, de zon onder zien gaan.

Gistermiddag zijn we op bezoek geweest bij een Himba familie. Dit is een stam die nog heel traditioneel leeft in een dorpje. Het dorpje is niet meer dan een aantal lemen hutjes met een houten omheining. De dichtstbijzijnde waterput is 7 kilometer ver. De vrouwen smeren zich helemaal in met een soort klei, waardoor zij helemaal een roodbruine huid hebben. Ook de haren worden ingesmeerd met klei en weelderig versierd. Er is een stamvader. De Chief. Alle vrouwen in het dorpje zijn of met hem getrouwd (7 vrouwen) of het zijn zijn dochters. De vrouwen hebben allemaal een eigen hutje. De Chief slaapt elke nacht bij een andere vrouw. Het krioelde er van de kinderen. Vanochtend is er nog een meisje geboren.
Ze waren heel benieuwd wie van de groep bij wie hoorde. Verder vroegen ze of er bij onze geboorte direct iets aan onze neuzen gedaan werd omdat deze zo smal en spits zijn vergeleken met hun platte en brede neuzen.

Wij hadden ons kamp naast de omheining. 'sAvonds bij het kampvuur kwamen heel veel kinderen uit het dorp bij ons kijken. Ze hadden de grootste pret. Gingen ongevraagd op schoot zitten. Mark kreeg ze zo ver dat ze gingen zingen zodat hij dat op zijn telefoon kon opnemen. De ouderen kwamen niet kijken. Toen wij naar bed gingen kregen de kinderen het eten dat over was. Pasta bolognese. Ze schreeuwden het uit van vreugde.
Vanochtend nog even rond gekeken en na het aanbieden van de geschenken (meel en andere etenswaren) hebben we afscheid genomen.

We hadden hier een lokale gids. Dit is nodig om te vertalen en om toegang te krijgen.
Hij is ook een zo'n dorpje opgegroeid. De kinderen gaan niet naar school. Onze gids was op zij dertiende van huis weggelopen omdat hij naar school wilde. Hij heeft nu een bedrijf in het toerisme en spreekt heel goed engels.